Przemysław Mackojc
Populacja aleksandretty obrożnej, niezwykle kolorowej i ozdobnej papugi pochodzącej z Indii stale rośnie w Wielkiej Brytanii. Ptaki ulubiły sobie środowisko naturalne hrabstwa Kent.
Egzotyczne ptaki to obecnie częsty widok w wielu częściach południowo-wschodniej części kraju, zwłaszcza w okolicach Londynu i w całym hrabstwie Kent, gdzie szacuje się, że poszczególne roje ptaków składają się na co najmniej 50 tysięcy osobników na wolności.
Nie jest do końca wiadome, dlaczego pojawiły się w UK i w ciągu ostatnich 20 lat tak dobrze dostosowały się do wyspiarskiego klimatu. Ornitolodzy przedstawili trzy możliwe hipotezy:
- Teoria „Bogart” – w 1951 roku spore stado uciekło z Shepperton Studios, gdy trwały zdjęcia Humphrey’a Bogarta do filmu Afrykańska królowa;
- Teoria „Hendrix” – legendarny gitarzysta Jimi Hendrix uwolnił podobno z hodowli parę papug z mieszkania swojej ówczesnej dziewczyny przy Carnaby Street w Londynie;
- Teoria Wielkiej Ucieczki – wiele ptaków uciekło z profesjonalnej, wielkiej hodowli, ponieważ w trakcie wielkiej burzy w 1987 roku ich woliery zostały zniszczone.
Ptaki pierwotnie pochodzą z Himalajów, zamieszkują środkową Afrykę, Półwysep Indyjski z Cejlonem. Ich naturalne występowanie może wskazywać, że Europa jest zbyt surowym terenem do życia i rozmnażania. Ten gatunek papug jest jednak zaskakująco odporny i z łatwością przystosował się do wyspiarskiego klimatu Wielkiej Brytanii, głównie dzięki łagodnym zimom.
Większość wolnożyjących aleksandrett posiada upierzenie barwy zielonej o żółtym odcieniu. Od dolnej połowy brody, poprzez obszar pod policzkiem po boki szyi ciągnie się czarna półobroża. Pod nią widać cienką, różową linię, rozciągającą się na całą szyję, zaś nad czarnym paskiem przebiega niebieska linia, sięgająca tylnej części głowy. U samicy brak niebieskich, różowych i czarnych elementów na głowie, ale może być widoczna szmaragdowa obroża.
Żywią się orzechami, jagodami, nasionami (sorgo, prosem, soczewicą), warzywami i owocami – zwłaszcza winogronami, wiśniami i czereśniami, przez co są zwalczane przez rolników.
To bardzo towarzyskie ptaki, tworzą duże, hałaśliwe stada, zwłaszcza poza sezonem lęgowym. Zwykle widywane w grupach nie liczniejszych niż 20–30 osobników, okazjonalnie tworzą stada o liczebności setek lub nawet tysięcy osobników. Nie są lękliwe i przykuwają uwagę obserwatora głośnymi wrzaskami, piskami, także przy wzajemnym czubieniu się.
Na wolności gnieżdżą się w otworach w drzewach. Zakup papugi hodowlanej tego gatunku to koszt od 60 do 200 funtów.
Wyhodowano blisko 20 podstawowych odmian barwnych. Zalicza się do nich m.in. lutino, niebieska, albinos, cleartail (żółta tylko głowa i ogon), ciemnozielona, fioletowa, kobaltowa i szek. Podstawowe wybarwienia dają możliwość około 200–300 kombinacji kolorystycznych.
Dr Jim Groombridge, z Durrell Institute of Conservation and Ecologya jest działaczem na rzecz ochrony różnorodności biologicznej. Prowadzi wieloletnie badania różnych odmian aleksandretty, zwane ParrotNet.
Wcześniej powiedział KentOnline: „Wziąwszy pod uwagę zakres problemu dotyczącego gwałtownego wzrostu populacji tego gatunku ptactwa oczekujemy, że wyniki naszych badań będą interesujące dla referatów środowiska i ekologii w samorządzie hrabstwa i ogółu społeczeństwa. Jest całkiem możliwe, że ptaki, które były częścią hodowli po wydostaniu się na wolność, czy to poprzez ucieczkę, czy celowe uwolnienie zdziczały i zaczęły tworzyć szybko rozmnażające się stada. W ten sposób zasiedliły i znalazły miejsca lęgowe w takich miejscach jak dystrykt Thanet.
Pomimo swojego niebywałego piękna, rozrastająca się w sposób nieograniczony populacja może sprawiać duże problemy, jak przykładowo duże natężenie hałasu, które jest uciążliwe nie tylko dla mieszkańców, ale również dla innych, rodzimych gatunków ptaków. Pojawienie się tych papug w Belgii wiąże się z spadkiem występowania różnych odmian kowalików. W tej chwili dokonujemy szczegółowych pomiarów populacji, chcemy się dowiedzieć, ile osobników występuje na terenie Królestwa i jaki mają wpływ na funkcjonowanie brytyjskiego ptactwa. Niestety, przez swój dominujący charakter posiadają potencjał eliminacji innych ptaków, mają skłonność do siłowego zajmowania miejsc i gniazd lęgowych innych ptaków”.
Foto: Wikipedia (lic. CC)
