Przemysław Mackojc
W poniedziałek o godzinie 20:00 deputowani Izby Gmin wezmą udział w drugiej rundzie głosowania nad alternatywnymi propozycjami Brexitu.
Artykuł aktualizowany. Prosimy odświeżać stronę.
W pierwszej turze orientacyjnych głosowań (z 27 marca) żadna z ośmiu opcji proponowanych przez parlamentarzystów nie spotkała się z uznaniem większości członków Izby Gmin. Najwięcej głosów uzyskała propozycja dotycząca unii celnej z UE oraz zorganizowania referendum, w którym to Brytyjczycy mieliby zadecydować o dalszych losach czy formie Brexitu.
Celem dzisiejszego, poniedziałkowego głosowania orientacyjnego jest sprawdzenie, czy któraś z propozycji ma szansę na uzyskanie poparcia większości posłów.
I tym razem parlamentarzyści zgłosili osiem propozycji. O tym, ile z nich zostanie poddanych pod głosowanie zadecyduje spiker Izby Gmin, John Bercow.
Oto propozycje na dzisiejsze głosowanie, które rozpocznie się około godziny 20:00.
Wniosek A – Jednostronne prawo do wycofania się z backstopu
Wnioskodawca John Baron (Partia Konserwatywna) proponuje, aby Wielka Brytania opuściła UE 22 maja. Zgodnie z wnioskiem, obowiązująca miałaby być umowa rozszerzona o poprawkę wynegocjowaną przez May, pozwalającą Wielkiej Brytanii jednostronnie, bez konieczności uzyskania wcześniejszej zgody UE, wycofać się z backstopu. To nowa propozycja, wcześniej parlamentarzyści nie brali pod uwagę takiego rozwiązania. Warto jednak nadmienić, że Unia Europejska nie zgadza się na renegocjowanie kwestii backstopu.
John Bercow odrzucił ten wniosek.
Wniosek B – Twardy Brexit (w przypadku, gdy nie uda się zdobyć poparcia dla umowy rozwodowej)
To druga propozycja konserwatysty, Johna Barona. Wniosek zakłada, że Wielka Brytania już 12 kwietnia opuści UE bez porozumienia, jeśli do tego czasu Izbie Gmin nie uda się przegłosować umowy rozwodowej. Podobny wniosek był już poddany głosowaniu 27 marca. Wtedy poparło go 160 posłów (przeciwko było 400).
John Bercow odrzucił ten wniosek.
Wniosek C – Unia celna
To propozycja, której autorem jest Ken Clarke. Konserwatysta wnioskuje, żeby rząd został zobowiązany do negocjowania (w ramach każdej umowy dotyczącej Brexitu) „stałej i kompleksowej unii celnej z UE”. Umowa miałaby obejmować całe Zjednoczone Królestwo.
Takie rozwiązanie umożliwiłoby Wielkiej Brytanii nawiązanie bliższych stosunków handlowych z UE i – jednocześnie – zniwelowałoby potrzebę wprowadzenia permanentnych, obowiązujących w każdym wypadku kontroli na granicy z Irlandią. Z drugiej strony, taka opcja uniemożliwiałaby Zjednoczonemu Królestwu zawieranie niezależnych umów handlowych z krajami trzecimi.
Podobna propozycja w głosowaniu z 27 marca otrzymała najwięcej głosów na tak (została odrzucona większością jedynie sześciu głosów).
John Bercow przyjął ten wniosek pod głosowanie.
Parlament odrzucił ten wniosek zaledwie trzema głosami (273 za, 276 przeciw)
Wniosek D – „Jednolity rynek 2.0”
Autor, konserwatysta Nick Boles, proponuje, aby Wielka Brytania przystąpiła do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu i Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Takie rozwiązanie oznaczałoby, że Wielka Brytania pozostałaby częścią jednolitego rynku UE, a jej obywatele – mogliby korzystać ze swobody przemieszczania się (mogliby więc żyć i pracować w UE; podobnie obywatele krajów Wspólnoty mogliby żyć i pracować na Wyspach).
W poprzedniej rundzie za wnioskiem opowiedziało się 188 posłów (283 głosowało przeciwko).
John Bercow przyjął ten wniosek pod głosowanie.
Parlament odrzucił ten wniosek (261 za, 282 przeciw)
Wniosek E – Referendum potwierdzające
Autorzy, Peter Kyle i Phil Wilson z Partii Pracy, chcą, aby to społeczeństwo mogło ostatecznie zadecydować o przyjęciu lub odrzuceniu przegłosowanej w parlamencie umowy w sprawie Brexitu. Od wyniku referendum zależałoby, czy umowa zostałaby finalnie wdrożona.
27 marca za taką opcją głosowało 268 posłów (przeciwko było 295).
John Bercow przyjął ten wniosek pod głosowanie.
Parlament odrzucił ten wniosek dwunastoma głosami (280 za, 292 przeciw)
Wniosek F – Referendum w celu wykluczenia Brexitu bez umowy
Autorami wniosku są Graham Jones (Partia Pracy) i Dominic Grieve (Partia Konserwatywna). To nowa propozycja. Wniosek zakłada zorganizowanie referendum w przypadku, gdy realna stałaby się opcja „no-deal”, czyli bezumownego wyjścia Wielkiej Brytanii z UE.
John Bercow odrzucił ten wniosek.
Wniosek G – Parlament przejmuje kontrolę
Joanna Cherry (Scottish National Party) proponuje złożoną alternatywę. Po pierwsze – posłanka oczekuje, że jeśli na dwa dni przed planowanym Brexitem parlamentarzyści nie przyjmą porozumienia rozwodowego, rząd powinien starać się o kolejne przesunięcie daty wyjścia z UE.
Gdyby UE nie zgodziła się na przesunięcie terminu, to posłowie mieliby zadecydować o twardym Brexicie lub o wycofaniu się z Brexitu. Gdyby parlamentarzyści zdecydowali się na zatrzymanie Brexitu, miałyby rozpocząć się prace nad ustaleniem, jaka opcja dotycząca dalszej obecności Wielkiej Brytanii w UE spotkałaby się z uznaniem zarówno większości Brytyjczyków, jak i Brukseli.
John Bercow przyjął ten wniosek pod głosowanie.
Parlament odrzucił ten wniosek (191 za, 292 przeciw)
Wniosek H – Wielka Brytania w EFTA i EEA
Autor, konserwatysta George Eustice, wnioskuje, aby Wielka Brytania jak najszybciej powróciła do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (co oznacza dostęp do jednolitego rynku). Dodatkowo, wnioskodawca proponuje, aby Zjednoczone Królestwo jak najszybciej przystąpiło do dodatkowych negocjacji z UE, których celem miałoby być rozwiązanie kwestii granicy między Irlandią a Irlandią Północną czy problemów związanych z handlem rolno-spożywczym.
John Bercow odrzucił ten wniosek.
Foto: UK Parliament [CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)]
