Przemysław Mackojc
Podczas swoich awanturniczych podróży zwiedził całą osiemnastowieczną Europę. Na dworach wielu stolic był pokazywany jako atrakcja, na równi z kobietą z wąsami czy człowiekiem gumą. W swoich eskapadach miał wątek polski i angielski. Z Londynu wyniósł bankructwo z powodu pięciu sióstr, które utrzymywał (i z którymi sypiał), posądzenie o wykup fałszywego weksla i czwarty w swoim życiu przypadek rzeżączki. Z Polski słynny pojedynek z podstolim koronnym, Franciszkiem Ksawerym Branickim. Zdarzeniem tym chlubił się do końca swoich dni, choć przez ten niefortunny pojedynek król Stanisław August Poniatowski wydalił go z kraju. O kobietach, które uwiódł, w ciągu swojego długiego życia krążą legendy. O kim mowa? Poznajcie barwną postać, kochanka wszech czasów, Giacomo Giromalo Casanovę.
Nie odpowiadał kanonom oświeceniowego piękna. Wysoki, barczysty, o śniadej cerze i ciemnych włosach, nie przypominał drobnych, wątłych amantów ówczesnych dworów. Rosły mężczyzna ubrany w falbanki i pończochy, ukrywający burzę czarnych włosów pod blond peruką, wyglądał raczej śmiesznie, niż męsko. A jednak udało mu się przejść do historii jako zdobywca wielu kobiecych serc, synonim kobieciarza, kochanka, uwodziciela.
Giacomo Casanowa urodził się w 2 kwietnia 1725 roku w Wenecji. Był chorowitym, wątłym dzieckiem cierpiącym na krwotoki z nosa. W wieku 16 lat zdobył tytuł doktora obojga praw na uniwersytecie w Padwie. Następnie wstąpił do seminarium duchownego, skąd po krótkim czasie wydalono go, po dwóch „incydentach łóżkowych” z innymi seminarzystami. Giacomo, swoją pierwszą (niespełnioną) przygodę miłosną przeżył w wieku 12 lat, z uroczą i dużo starszą od niego Bettiną – córką pewnego medyka.
W swojej karierze zawodowej Casanowa jadł chleb z niejednego pieca. Był m.in. sekretarzem kardynalskim, ambasadorem hiszpańskim przy Stolicy Apostolskiej, chorążym armii weneckiej, skrzypkiem w teatrze. Każdą z tych posad zarzucał bądź to znudzony jej monotonią, bądź z powodu awantur, pojedynków i skandali, w które wielokrotnie był zamieszany (nierzadko z powodu kobiet). Odbywał nawet karę więzienia za uprawiane czarów. Był posądzony o szpiegostwo, podczas pobytu w Rosji. W jesieni swojego długiego życia (jak na warunki tamtych czasów i przy trybie życia, który prowadził, dożył sędziwych lat), napisał pamiętniki opisujące jego przeżycia, zatytułowane Historia mojego życia. Książka przyniosła mu rozgłos, choć w niezmienionym wydaniu ukazała się dopiero w 1960 roku. Wcześniej ocenzurowano ją, m.in. ze względu na bezpruderyjne opisy erotycznych ekscesów. W 1834 roku Pamiętniki umieszczono w indeksie ksiąg zakazanych. Kościół katolicki zabronił ich czytania.
Erotoman, propagator bezpiecznego seksu czy romantyczny kochanek?
Casanova był barwną, oświeceniową postacią w pełni oddającą charakter tamtych czasów. Doskonały mówca, libertyn, mason, wolnomularz, awanturnik, podróżnik, literat, ksiądz, znawca kabały, potrafił w pełni korzystać z uroków życia. Był oczytany lub potrafił udawać, że tak jest. Robił karierę na dworach królewskich. Opinia doskonałego (choć nieco naiwngo) kochanka, wytrawnego uwodziciela szczodrze obdarzonego przez naturę, otwierała mu drogę do wielu buduarów.
Casanova kilkukrotnie doświadczając w swoim życiu chorób wenerycznych, jako jeden z pierwszych propagował używanie płóciennych prezerwatyw, które nadmuchiwał, żeby sprawdzić ich szczelność.
W swoich podbojach sypialnianych Casanowa zdobył od 122 do 148 kochanek. Znawcy tematu podają te liczby na podstawie pamiętników, które uznaje się za autobiografię autora. Bezsprzecznym jest fakt, że Giacomo szczycił się sporym popędem seksualnym, który zmuszał go do nieustannego poszukiwania nowych kochanek. Casanova był wytrawnym łowcą kobiet… i mężczyzn. Z pamiętników wynika, że mógl być biseksualny, choć oficjalnie negatywnie wyrażał się o homoseksualistach. Na swoim koncie miał „znajomości” z wieloma znanymi damami tamtych czasów, m.in. Madame de Pompadour. Obracając się w towarzystwie ówczesnych elit, człowiek znikąd, niczym polski Dyzma, poznawał wiele słynnych osobistości (Voltaire’a, Mozarta, Benjamina Franklina), był świadkiem wielu ważnych wydarzeń.
Od słynnego Don Juana czy Markiza de Sade, Casanova różnił się tym, że szczerze uwielbiał kobiety. Nie zaliczał ich, tylko poświęcał im całą swoją uwagę. Nie zdradzał, jeśli był w zwiazku, nawet nieformalnym. Kobiety to uwielbiały. Uwodził je, zdobywał, odbierał mężom, ale zawsze była to przygoda. Giacomo był wytrawnym graczem, który godzinami potrafił prowadzić grę wstępną, nim osiągnął swój cel. Wart przytoczenia jest fakt, że Casanowa przyjaźnił się z mężami wielu swoich kochanek. Było to objawem wielkości serca, czy wyrafinowania – oceńcie sami.
Foto: Wikimedia Commons (lic. CC)/fineartamerica.com
