Przemysław Mackojc
Kiedy dojdzie do zatrzymania oddechu i krążenia w przypadku dorosłego, decyduje pierwsze pięć minut. Dziecko, szczególnie małe, ma tego czasu jeszcze mniej. Mamy dwie, maksymalnie trzy minuty na pomoc, zanim rezerwy tlenu w organizmie się wyczerpią i dojdzie do niedotlenienia mózgu, a w konsekwencji do jego trwałego uszkodzenia. Jak reanimować dzieci?
Dzieci, to grupa w sposób szczególny narażona na różne sytuacje kryzysowe Co robić, jeśli u małego człowieka doszło do zatrzymania oddechu i krążenia? Przede wszystkim jak najszybciej rozpocząć działania reanimacyjne i wezwać służby medyczne. Pomoc podjęta w ciągu pierwszych 2-3 minut zwiększa podwójnie szanse przeżycia.
Resuscytacja dzieci różni się nieco od reanimacji dorosłych. Jest zależna od wieku, w jakim jest ratowany. Dzieci dzielimy na trzy grupy wiekowe:
– niemowlęta – do pierwszego roku życia;
– dzieci – od roku do okresu pokwitania (osiągnięcia cech dojrzałości);
– dorośli – dzieci, które zakończyły okres powitana. Traktujemy je jak osoby dorosłe.
Ocena stanu poszkodowanego dziecka. Oddech
1. Zanim przystąpimy do czynności ratowniczych, oceniamy sytuację i stan poszkodowanego. Sprawdzamy, czy nie grozi nam niebezpieczeństwo i przystępujemy do działania.
2. Pierwszą czynnością jest ocena przytomności dziecka. Próbujemy nawiązać kontakt z poszkodowanym. Jeśli odpowiada na nasze zapytania lub ewentualne potrząsanie, pozostawiamy je w pozycji zastanej i wzywamy pomoc (emergency call – 999 lub 112). Stale monitorujemy jego stan.
3. Jeśli dziecko nie reaguje, wzywamy pomoc lub prosimy, bo zrobił to ktoś, kto jest w pobliżu. Następne udrażniamy nieprzytomnemu drogi oddechowe, układając dziecko na plecach i odchylając mu głowę ku tyłowi. Robimy to kładąc jedną dłoń na czole dziecka. Jednocześnie palcami drugiej dłoni unosimy brodę do góry. Jeśli reanimujemy niemowę, wystarczy włożyć mu dłoń pod plecy na wysokości łopatek. Głowa automatycznie odchyli się do tyłu, udrażniając drogi oddechowe.
4. Po odchyleniu głowy i udrożnieniu, sprawdzamy oddech dziecka. Robimy to nie dłużej, niż 10 sekund. Oddech sprawdzamy za pomocą wzroku (ruch klatki piersiowej), słuchu (szmer przy wdychaniu i wydychaniu), dotyku (wyczuwamy policzkiem strumień powietrza). Jeśli dziecko oddycha, układamy je w pozycji bezpiecznej (niemowlę na boku), okrywamy i wzywamy pomoc. W przypadku, gdy nieprzytomny nie oddycha lub oddech jest nieregularny, wzywamy pomoc i przystępujemy do resuscytacji.
Reanimacja
Polega na naprzemiennym uciskaniu klatki piersiowej na wysokości dolnej części mostka i wykonywaniu oddechów ratunkowych w częstotliwości 30:2 (uciśnięcia: oddechy). Czynność wykonujemy do momentu odzyskania oddechu i przywrócenia krążenia lub do czasu, gdy przybędą służby ratownicze.
1. Jeśli reanimujemy niemowlę, układamy na klatce piersiowej, w dolnej części mostka dwa place. Druga ręką stabilizujemy głowę dziecka, kładąc dłoń na jego czole. Pochylamy się nad dzieckiem i głęboko 30 razy szybko uciskamy (100-120 uciśnięć/min.). Dziecko powyżej pierwszego roku uciskamy nie palcami, a nasadą jednej reki, także w dolnej części mostka. Częstotliwość uciśnięć taka sama, jak w przypadku noworodka (30). Aby z prawidłową siłą uciskać poszkodowanego, należy wyprostować i zablokować rękę w stawie łokciowym. Jeśli poczujemy się wyczerpani, możemy uciskać dwoma rękami, ułożonymi jedna na drugiej, z zaplecionymi palcami.
2. Po wykonaniu 30 uciśnięć, robimy 2 oddechy ratownicze i ponownie wracamy do masażu serca. U niemowlęcia oddech wykonujemy obejmując ustami usta i nos dziecka. Starsze dziecko reanimujemy, wykonując oddechy tylko przez usta. Sprawdzamy, czy uniosła się klatka piersiowa poszkodowanego. Po wykonaniu dwóch oddechów, natychmiast powracamy do uciśnięć klatki piersiowej.
Pamiętajmy, że niemowlę potrzebuje niewielkiej ilości powietrza. Objętość wtłaczanego powietrza powinna wynosić tyle, ile mniej więcej 50-ciomililitrowy kieliszek. Uważajmy, by nie wtłoczyć dziecku zbyt dużej ilości powietrza.
Uwaga! Reanimację niemowlęcia zaczynamy zawsze od wykonania 5 oddechów wstępnych. Czasem, rozwiązują one problem, zwłaszcza, jeśli dziecko ma zablokowane drogi oddechowe jakimś przedmiotem, który połknęło.
U dziecka powyżej roku wykonujemy oddechy podobnie, jak u dorosłego: udrażniamy drogi oddechowe, odchylając głowę do tyłu, podnosząc brodę ku górze, zatykamy nos i podajemy powietrze przez usta, sprawdzając, czy unosi się klatka piersiowa. Następnie powracamy do uciśnięć.
Cykl 30:2 wykonujemy do momentu przybycia pogotowia ratunkowego lub poprawy stanu poszkodowanego. Jeśli z jakiegoś powodu nie zdecydujemy się na oddechy ratownicze, wykonujemy bez przerw masaż serca, aż do momentu przybycia pomocy. Szybka pomoc zwiększa dwukrotnie szanse na przeżycie.
Ważne: W czynności resuscytacyjnej, masaż serca jest ważniejszy od oddechów reanimacyjnych. Zatem najistotniejszym jest, aby podjąć go najszybciej, jak to możliwe i wykonywać aż do momentu przybycia pomocy.
Poniżej zamieszczamy krótki film instruktażowy dotyczący reanimacji niemowlęcia.
https://www.youtube.com/watch?v=r0hjhLgFFV4
Foto: Flickr (lic.CC)
Youtube.com (st. lic. YouTube)
