Paradontoza – jak leczyć?

Choroby przyzębia to druga, co do częstości występowania, przyczyna problemów w jamie ustnej. Najczęściej diagnozowaną chorobą tego typu jest paradontoza, która tylko pozornie jest mniej groźna od próchnicy. W jaki sposób objawia się paradontoza i jak wygląda jej leczenie?

Paradontoza – choroba przyzębia

Zęby otoczone są przez tzw. przyzębie, czyli zespół tkanek, które stabilizują zęby w zębodole. Zalicza się do nich: dziąsła, ozębną, okostną, cement korzeniowy i kość wyrostka zębodołowego. Najczęstszą chorobą tych tkanek jest paradontoza, inaczej zapalenie przyzębia.

Paradontozo dotyczy przeważnie osób, które ukończyły 40 lat, jednak nie brakuje diagnoz wśród młodszych grup wiekowych. Paradontoza może rozwijać się latami. Nie daje w tym czasie bardzo widocznych i uciążliwych objawów, przez co pacjenci zwykli ją bagatelizować. Warto zatem wiedzieć, że nieleczona paradontoza prowadzi do rozchwiania zębów, a nawet ich utraty.

Co wpływa na rozwój paradontozy?

Główną przyczyną paradontozy są gromadzące się na zębach i pod dziąsłami płytka i kamień nazębny. Regularne szczotkowanie i piaskowanie zębów zapobiega temu procesowi, jednak wielu pacjentów szczotkuje zęby źle lub zbyt rzadko, a to daje idealne warunki do gromadzenia się osadów i chorobotwórczych bakterii, które z biegiem czasu zaczynają rozwijać się w kieszonkach dziąsłowych. Stąd już krótka droga do stanów zapalnych i rozchwiania zębów.

Rzadziej przyczyną paradontozy są urazy mechaniczne, choroby o podłożu hormonalnym, immunologicznym, czy metabolicznym.

Symptomy paradontozy

Typowym i znanym pacjentom objawem paradontozy jest krwawienie dziąseł, czy to samoistne, czy będące konsekwencją intensywnego szczotkowania. Dziąsła przy zapaleniu przyzębia stają się zaczerwienione i spuchnięte, a także bardziej wrażliwe na dotyk i kontakt z ciepłym lub zimnym jedzeniem. Zdarzają się przypadki, że objawy te mają charakter przejściowy, jednak zwykle tylko się pogłębiają. Wraz z rozwojem choroby pojawić się może nieprzyjemny zapach z ust oraz ropna wydzielina w okolicy dziąseł i między zębami. Dziąsła stopniowo cofają się, odsłaniając szyjki zębowe, które są bardzo wrażliwe na różne temperatury. Z czasem zwiększa się ruchomość zębów, pojawiają się szpary i wychylenia. Stan ten wymaga pilnej konsultacji stomatologicznej.

Leczenie i profilaktyka

Leczenie paradontozy powinno zacząć się od usunięcia płytki nazębnej i kamienia. Piaskowanie i skaling (usuwanie kamienia) przeprowadza dentysta lub higienistka stomatologiczna i powinno się je powtarzać co pół roku. W trakcie tego zabiegu usuwa się osady z powierzchni naddziąsłowych i ukrytych pod dziąsłem, a następnie zabezpiecza zęby preparatem z fluorem. W razie konieczności stomatolog może zaordynować leczenie farmakologiczne np. antybiotykoterapię.

W leczeniu i profilaktyce istotna jest prawidłowa higiena jamy ustnej. Pacjent musi regularnie szczotkować zęby i używać nici dentystycznej. Konieczne są także kontrolne wizyty w gabinecie stomatologicznym.