Przemysław Mackojc
Przemoc w rodzinie ma różne twarze i może dotyczyć mężczyzn jak i kobiet, oraz dzieci. Niestety w dalszym ciągu przemoc domowa to temat tabu, nie mówi się o tym głośno, nie porusza się tej tematyki podczas spotkań np. ze znajomymi. Jest to wstydliwy wątek dla ofiar, to dotyczy także kraju tak rozwiniętego jak Wielka Brytania.
Kto narażony jest na przemoc domową?
Każdy członek rodziny, w szczególności: dzieci, osoby starsze, niepełnosprawni, małżonkowie. Kto może być sprawcą? Z przykrością stwierdzam, iż odpowiedź pokrywa się z odpowiedzią na poprzednie pytanie.
To bolesne, ale taka jest prawda, te same osoby mogą być ofiarą i sprawcą. Zatem należy pamiętać, że każdy ma prawo do życia godnego, bez strachu, szczególnie w zaciszu własnego domu. Nie bójmy się powiedzieć STOP. Otoczenie nie powinno pozostawać bierne na przemoc, bez względu kogo ona dotyczy: naszego sąsiada, kuzyn, czy obcej nam osoby. Jeśli każdy z nas będzie reagować na przemoc, niechlubne statystyki dotyczące tego problemu będą mniejsze.
Przemoc domowa ma tak jak napisałam wcześniej różne oblicze, dla wyjaśnienia tego nazewnictwa, poniższe przykłady.
Najczęstsze formy przemocy w rodzinie to:
• Przemoc fizyczna np. bicie, gryzienie, szczypanie, kopanie, pchanie, duszenie.
• Przemoc seksualna np. zmuszanie do współżycia płciowego, gdy partner tego nie chce.
• Izolowanie np. podsłuchiwanie rozmów, mówienie dokąd wolno iść, ograniczenie kontaktów z rodziną, przyjaciółmi.
• Brak respektu np. upokorzenie przy innych, przerwanie rozmów, niesłuchanie, odbieranie telefonu podczas gdy rozmawiamy.
• Nadużycie zaufania np. kłamstwo, zazdrość, niedotrzymywanie obietnic, nieprzekazywanie informacji np. od rodziny, z urzędu.
• Nękanie np. śledzenie, sprawdzanie, otwieranie listów, zawstydzanie Cię przy innych.
• Groźby np. niszczenie Twoich rzeczy, agresywna gestykulacja, grożenie zabiciem lub skrzywdzeniem Ciebie albo dzieci.
• Wypieranie się np. wmawianie, iż to TY ponosisz winę, błaganie Cię o wybaczenie, przyrzekanie o zmianie.
Jeśli zaobserwowałeś, iż któryś z powyższych punktów pojawia się w TWOIM domu lub otoczeniu, trzeba natychmiast reagować. Najlepiej zacząć od telefonu na policję, to PIERWSZY WAŻNY KROK, potem będzie już tylko lepiej. Pamiętaj numer telefonu 999 lub 0800 112 999 oni pomogą, nawet, gdy nie będziemy w stanie powiedzieć co się dzieje, podać należy adres zamieszkania, policja już będzie wiedzieć co należy uczynić.
Kolejny krok to uzyskanie pomocy od różnych fundacji, aby pomagać osobom pokrzywdzonym założono wiele alarmowych linii telefonicznych. Pamiętaj nie bój się z nich korzystać. NIE JESTEŚ SAM!
Pomocne organizacje i numery telefonów w Anglii:
• National Domestic Abuse Helpline (Krajowy Telefon. Zaufania d/s Przemocy w Rodzinie) 0808 2000 2247 linia bezpłatna 24 godziny na dobę
• National Victim Support Helpline (Krajowy Telefon Zaufania dla Ofiar Przestępczości) 0845 303 0900
• Male Victim Advice Centre (Centrum Porad dla Mężczyzn) 0845 064 6800
• RESPECT dla mężczyzn, których niepokoi własne zachowanie w stosunku do swoich partnerek 0845 122 8609
• Childline (Telefon Zaufania dla Dzieci) 0800 11 11
• NSPCC (Krajowe Stowarzyszenie Zapobiegania Maltretowaniu Dzieci) 0808 800 5000
• Foyle Women’s Aid – 0800 917 1414. Ten numer jest także bezpłatny i czynny całą dobę. Strona internetowa: www.foylewomensaid.org
Proszę pamiętać nie ma się czego wstydzić dzwoniąc do powyższych organizacji. Wszystko co powiemy im przez telefon jest poufne. NIE TRZEBA SIĘ BAĆ PROSIĆ O POMOC, to nic złego, nic upokarzającego. To nie my powinniśmy żyć w strachu, bać się powinna ta osoba, która wyrządziła krzywdę. Pamiętaj nie pozwól aby sprawca przemocy pozostał bezkarny.
Oprócz linii alarmowych w UK, dobrze rozbudowany jest system tzw. Urząd Mieszkaniowy, który ma obowiązek zapewnić ofiarom przemocy tymczasowe lokum, należy w tej kwestii udać się do Wydziału Porad d/s Kwaterunku (Housing Advice Department). W razie potrzeby można korzystać także ze schronisk. W sprawie finansów osób pokrzywdzonych przestępstwem przemocy w rodzinie pomocy udzielają Department of Work and Pensions (Urząd Pracy i Emerytur) oraz Citizens Advice Bureau (Biuro Porad Obywatelskich). Instytucie te pomogą określić jak i czy można ubiegać się o zasiłek lub kredyt.
Pamiętaj! Twoja decyzja stanowić będzie jakie życie wybierasz, czy wolne od strachu, bólu, czy życie w ciągłym wirze przemocy. DASZ RADĘ, bo człowiek jest tak skonstruowany, że w trudnych sytuacjach wie jak postąpić i postępuje dobrze. Korzystaj z powyższych numerów telefonu, nie bój się i powtórzę jeszcze raz NIE JESTEŚ SAM.
Foto: Flickr (lic.CC)
